Zing! VECHT, huil, bid, lach, werk en bewonder!
Vecht je voor je plek in een ensemble? Is auditeren ellebogenwerk? Ga je de strijd aan met je zang-struggles: het gestoei met je techniek, je adem, die onbereikbare hoge tonen, te strakke spieren, opgetrokken schouders? Worstel je je door een onveilige en ongemakkelijke situatie heen om je maar niet te laten kennen of je zenuwen niet te laten merken?
Dit vechten kan zomaar professioneel zingen in de weg staan. Terwijl je om vrij te musiceren en de muziek recht te doen veiligheid en verbondenheid nodig hebt.
Tegenwoordig bestuderen veel zangpedagogen de polyvagaal theorie om de werking van ons zenuwstelsel te leren kennen. Welke rol spelen de reflexen vechten, vluchten en bevriezen in het zingen? En hoe gaan we daarmee om bij een optreden?
Ons zenuwstelsel kan elk stressmoment als gevaar zien waardoor de vecht- of vluchtmodus actief wordt. Het effect op zingen is hoorbaar. De stem wordt luider of juist zachter. We spreken met minder dictie. De oren gaan dicht, de adem omhoog, spieren spannen en musiceren verandert in een gevecht. De oorzaken kunnen van ver komen. Interpretaties van- en je houding tot de werkelijkheid kunnen het parasympathische zenuwstelsel blokkeren.
De vraag is: hoe bouw je vertrouwen op voor veiligheid en verbondenheid? Hoe kun je bemoediging belichamen en veilig zijn in je eigen muzikaliteit en tegelijkertijd open zijn naar je collega’s? Hoe houd je plezier in het optreden?
#nieuwsgierig: Sta eens stil bij de informatie die je lichaam je geeft.
Durf je onzekerheidsvaardig te zijn? Je kwetsbaar op te stellen in je leerproces? Kun je nieuwsgierig blijven met een glimlach in het hart?