Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan
Na het zien van de documentaire ‘De wilde Noordzee’ veranderden mijn blik op de zee, en mijn zomerse duik in de golven. Wat aanspoelt op het strand bekijk ik nu met andere aandacht. Ik weet meer van wat zich afspeelt onder het wateroppervlak, en wat er woelt en krioelt op de bodem van de zee. Ik werd mij bewust van de reikwijdte van het grote zee-theater. Een wereld op zich.
Kan deze duik in de wondere waterwereld een metafoor zijn voor een duik in de muziek, het muziekstuk dat op de lessenaar staat of het leerproces in de zanglessen? Wat speelt er, welke motieven krioelen er, en wat woelt op de bodem? Wat ontdek je na een eerste kennismaking, een eerste blik, het beluisteren van een opname? Als je zelf zingt welk innerlijk landschap leer je kennen? Hoe is de gelaagdheid van je instrument? Ik ben benieuwd!
#nieuwsgierig
Houd jij ervan om ergens in te duiken?
Laat je je meevoeren op de stroom?
#wegdrijven #kopjeonder #ebenvloed
De zee
De zee kun je horen
met je handen voor je oren,
in een kokkel,
in een mosterdpotje,
of aan zee.
Judth Herzberg
(Bron: Beemdgras/Van Oorschot)
Foto’s: de Waddenzee bij Moddergat, pier bij het Zuiderstrandtheater in Den Haag
De woorden rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan die ik als uitgangspunt voor mijn blog gebruik komen in die volgorde uit het lied Opzij van Herman van Veen.